Tilburgse Revue: Ik zal oe leere

Onlangs ging in de stadsschouwburg de twaalfde Tilburgse Revue in première, getiteld ‘Ik zal oe leere’. Het thema van deze stadsrevue was het onderwijs in onze stad en ommelanden. Vorige week bezocht ik met mijn vrouw, - ook werkzaam in het onderwijs -, de zesde uitvoering. De acteurs en actrices waren merkbaar op elkaar ingespeeld en presenteerden het hooggeachte publiek een spetterende voorstelling. Het speelplezier spatte ervan af! Afgelopen zondag was de laatste uitvoering in het stadtheater.

De vormen van onderwijs van lager naar hoger die onze stad en regio bieden, werden in korte sketches, dans en liedjes ten tonele gebracht. Tussen de bedrijven door werd afwisselend een viertal ouders opgevoerd die op de vormen van onderwijs reageerden. Het spektakel trapte af met een diorama van levende mensen, leerlingen en juffrouw in een lagere-schoolklas. Jantje Meurs, een voorouder in de Lekker & Laag-dynastie hield in het Tilburgs een spreekbeurt: hij kreeg een nul voor taal, maar een tien voor rekenen! Verdekt opgesteld stond de pastoor saome mee de fabrikaant samen te zweren: ‘Houde gij ze mar dom, dan houw ik ze wel èèrm!’ Gelukkig verscheen ook de Tilburgse vakbonds-Walesa, Bart van Pelt, ten tonele om deze samenzwering tegen d’n arbeider te dwarsbomen.

Enkele scènes later waren we in het hedendaagse onderwijs aanbeland, met sport en spel, Tilbotaal, de nieuwste school en masterclasses (met nieuwetijdskinderen die allemaal hoogbegaafd of op zijn minst hyper-sensitief waren).  En een heus orthopedagogisch lab. Persoonlijk vond ik dit het hoogtepunt van een kaaigezellige Tilburgse avond vol gemoedelijk maar kritisch vertier. Kinderen met nieuwe-tijdsaandoeningen als ADHD, autisme, asperger, gilles de la tourette stonden opgesloten in een transparante dwangbuis waaruit geen ontsnapping mogelijk was. Ze maakten daar zelfs overigens geen punt van, want ze vonden hun aangeprate handicap wel handig voor het overgaan.

In de scènes kort voor en na de pauze kwam het middelbaarberoepsonderwijs aan bod: in company (Jumbo-academie) en gewoon bol en bbl op school. Dat kon de Rooi Pannen zijn en het ROC Tilburg. Grappig was het geflirt tussen de stewardessen en de werktuigbouwkundigen. Rappers hielden tijdens en tussen de scènes de vaart erin.

Professor Doctor Driek Pièdestal (anagram van de voormalige prof. Dr. Diederik Stapel) liet op het eind iedereen cum fraude slagen!

Al bij al een kostelijke avond, waarin de spelers voortdurend overladen werden met applaus, goedkeurend gefluit en aanmoedigende kreten. Jammer genoeg deed de programmaflyer geen recht aan deze kanjers; ze werden er niet eens in genoemd. Niet éen bij naam. Een merkwaardig omissie, terwijl daarentegen wel het voltallige bestuur van de Stichting Tilburgse Revue naam voor naam werd genoemd. Gelukkig was daar thuis de website. Daarop stond onder anderen onze eigen Sabrina Corsten (top!) te stralen. Klasse Rob, Walther, Martijn, Sanne, Eva, Britt, Louis, Mirjam, Anne-Marie, Teun, Fanny, etc. etc., ik ben pas bij de B van de achternamen. Van het productieteam vermeld ik met ere Linda van den Hout, onze collega van KMC. Mocht ik collegae OGT over het hoofd gezien hebben dan bij dezen mijn verontschuldigingen.

Ik zag overigens maar één collega en een student van me onder het publiek. Theaterbezoek is ook iets van kijken en bekeken worden.