Over twintig jaar is de mensensoort managers uitgestorven.
Niet omdat ze dan zou zijn uitgeroeid of aan inteelt ten onder is gegaan, maar
omdat er geen behoefte meer aan blijkt te zijn in het mensenpark. Door ouderdom
uitgestorven. Hoe is het dan zo ver gekomen?
Een schoolorganisatie kun je vergelijken met een school
vissen: ze is voortdurend in beweging en geen moment hetzelfde. Of met een
zwerm spreeuwen, die ’s avonds pas tot rust komt als hij neerstrijkt in bomen
of struiken. In de loop der tijd komen er vogels bij en vallen er ook weer af.
En de dichter sprak: ‘In de mens opent de Natuur haar ogen
om zichzelf te bekijken en wat wij zien in de wereld om ons heen is onze eigen
voorstelling ervan.’ Deze zin is van een duizelingwekkende diepte. De dichter
heeft kennelijk de Verlichtingsfilosoof Immanuel Kant gelezen die zei over het
menselijk kenvermogen dat wat wij waarnemen met onze zintuigen voornamelijk wordt
voorgekookt in onze hersenpan. Maar omdat wijzelf ook een deel van de natuur
zijn zien wij als wij kijken ook echt een deel ervan.
De OR wordt vaak verweten dat medezeggenschap stroperig
werkt. Van controle achteraf naar mandatering vooraf. Dus voordat bestuur
allerlei besluiten neemt. Overlegmodel / poldermodel. Vanwege de complexiteit
van de materie. Is mandaat wel de juiste
term? Onderscheid delegeren en mandateren.
Aan het roer dien
avond stond het hart
en scheepte maan en bossen bij zich in
en zeilend over spiegeling
van al wat het geleden had
voer het met wind en schemering
om boeg en tuig
voorbij de laatste stad.
en scheepte maan en bossen bij zich in
en zeilend over spiegeling
van al wat het geleden had
voer het met wind en schemering
om boeg en tuig
voorbij de laatste stad.
De laatste woorden zijn niet mijn eigen woorden, maar van een bekende
Nederlandse dichter. Wie het weet mag reageren op deze opruimblog, maar niet tevoren googelen. Fijne
vakantie, goede collega!
